Szczęście wewnętrzne

Po przeczytaniu książki "Sekret radości" pragnę serdecznie za nią podziękować. Najpierw Panu Bogu za wszystko, potem Pani, Pani Katarzyno, za to dzieło, które powstało dzięki łasce Pana i na końcu mojej siostrze, która mi tę książkę pożyczyła.

Przed przeczytaniem i po w sercu dwa inne odczucia. Jest jakieś szczęście wewnętrzne mimo tego, że dookoła, na zewnątrz wszystko takie samo. Ale tak po prostu: "Dziękuję". Wielki jest Pan Bóg i wielka jest Jego potęga!

Gdy otworzyłam swoje serce na Boga, On zmieniła całe moje życie

Z Pani książką zadziała się bardzo niesamowita dla mnie historia. Jakieś trzy tygodnie temu podczas modlitwy widziałam wyraźnie pewien obraz. Dwie pary drzwi, lekko rozchylone i blask światła. W tym blasku przez drzwi przelatywał barwny motyl. Pomyślałam, że to obraz przedstawiający w jak sposób Dobry Bóg wkroczy w moje życie, gdy rozchylę drzwi swojego serca. Ponieważ umiem malować sądziłam, że mam taki obraz namalować. Zapytałam Pana, czy dobrze to rozeznaję. Nie musiałam długo czekać na odpowiedź. Kilka dni po tym „widzeniu” spotkałam koleżankę z Kręgu Biblijnego. Ewa zatrzymała mnie i powiedziała, że ma dla mnie prezent; że czytając Pani książkę pomyślała o mnie i chciałaby mi ją podarować, ale czeka na dostawę. Zabawne jest, że gdy odprowadzałam ją do domu, właśnie wtedy podjechał kurier z przesyłką do niej. Podziękowałam Ewie za prezent i poszłam do domu.

Gdy rozpakowałam pakunek z wrażenia zabrakło mi tchu. Gdy zobaczyłam okładkę, nie mogłam uwierzyć. To były moje drzwi, które widziałam podczas modlitwy. Brakuje motyla, ale to i tak był mocny dla mnie przekaz.

„Sekret radości” dotarł do mnie w konkretnym celu - żebym przeczytała, rozważyła i rozpaliła radość w moim sercu. Radość z bliskości jaką mam z Jezusem i Maryją. Czytając książkę miałam wrażenie, że ona jest o mnie. Gdy otworzyłam swoje serce na Boga, On zmieniła całe moje życie – już bezpowrotnie. To długa i piękna historia i mam nadzieję, że kiedyś również będzie mi dane dzielić się nią z innymi ludźmi, na chwałę Pana i z miłości do Niego.

Dzisiaj wiem, że w moim życiu za mało było radości z bliskości z Panem i ta książka jasno mi to uświadomiła. Zamierzam co dnia walczyć o tę radość i gorąco się o nią modlić. Widzę, że wcześniej, z powodu różnych kłopotów w mojej postawie, za dużo było smutku. Bóg nie chce tego dla mnie i tak wszystkim pokierował, że otrzymałam jasne od Niego przesłanie przez Pani świadectwo.

Dziękuję Mu za to i za wszystko co czyni w moim życiu!

Moje życie zaczęło się zmieniać na lepsze

Droga Kasiu!

Wierzę, że Twoja książka to był prezent dla mnie od Pana Boga na moje 30 urodziny.

Był październik 2019 roku. W życiu osobistym wtedy nic lub prawie nic mi się nie układało. Sporo czasu musiało minąć zanim to zrozumiałam. Żyłam w samozakłamaniu. Na zewnątrz niby wszystko wyglądało pięknie - szczęśliwa rodzina: mąż, trójka małych dzieci. Z mężem jednak coraz bardziej oddalaliśmy się od siebie, kłóciliśmy. Nasze całe życie zaabsorbowane było opieką nad dziećmi, zwłaszcza rocznymi bliźniętami. Zmęczenie, frustracja, ciągły płacz, niewyspanie, wzajemne obwinianie się o wszystko i do tego brak pracy mojego męża. To był jeden z najtrudniejszych momentów w naszym życiu.

Wtedy też natrafiłam na Twój artykuł w gazecie św. Maksymiliana, w „Rycerzu Niepokalanej". Pamiętam, że tak bardzo mnie poruszył, iż postanowiłam kupić Twoją książkę (w sumie to nawet trzy – jedna dla mnie, dwie dla koleżanek). I nie zawiodłam się. Znalazłam w niej odpowiedzi na wszystkie moje problemy. Zaczęłam po prostu robić to, co w niej opisujesz. Zaprosiłam do swojego życia Ducha Świętego i Maryję. Od tamtej pory moje życie systematycznie zaczęło się zmieniać oczywiście na lepsze. Bóg dał mi i mojemu mężowi pracę, powołanie i misję, które stanowią jednocześnie naszą pasję. Mam nadzieję, że już niedługo powstanie nasze wspólne dzieło – Radio(!).

Choć nie wszystko jest jeszcze idealne w naszym życiu i zdajemy sobie sprawę, że jeszcze wiele pracy przed nami, to wiem że Bóg jest z nami na dobre i na złe. Dziękuje z całego serca Bogu, Maryi i Tobie, Kasiu.

Mój charyzmat kwitnie

Wygrałam kiedyś w konkursie Twój "Sekret radości", podeszłam trochę jak pies do jeża, ale gdy zaczęłam czytać, Pan Bóg zrobił mi z tej lektury prywatną formację, rozdział po rozdziale. Robiłam większość proponowanych przez Ciebie zadań - i to pisemnie, a Pan Bóg tak mnie prowadził, że w Słowie z dnia uzupełniał to, co czytałam u Ciebie i odwrotnie, z takim "słyszeniem" Go w głowie: "To sobie doczytaj w "Sekrecie...".

Efekty są konkretne, choć nie "przerobiłam" wszystkiego - ale to, co od Pana Boga przez Twoją książkę dostałam, jest piękne. Moim charyzmatem życia jest radość, którą z pewnych powodów mocno traciłam - i Pan Bóg użył Twojej książki, żeby mi wszystko ponaprawiać i powyjaśniać. I teraz po okresie "zastoju" mój charyzmat kwitnie. Błogosławię Pana, że Ci pozwolił napisać tę książkę!

Z Bożą pomocą osiągnę kiedyś wszystko

Skończyłam czytać Pani książkę i chciałam Pani bardzo serdecznie za nią podziękować. Zainspirowała mnie Pani do tego, żeby również o taką wspaniałą relację z Jezusem i Maryją się postarać. Te wszystkie rzeczy i doświadczenia, o których Pani pisze, to, co Bóg dla Pani zrobił, jak wyciągnął Panią z depresji, to wszystko jest niesamowite, zwłaszcza, że jestem teraz na podobnym etapie życia, jak ten, który opisuje Pani w rozdziale "Moja historia".

Swoją książką dała mi Pani wiarę w to, że z Bożą pomocą osiągnę kiedyś wszystko to, o czym marzę i czego pragnę, a co w chwili obecnej wydaje mi się tak bardzo odległe lub wręcz nierealne. Jeszcze raz bardzo Pani dziękuję i serdecznie pozdrawiam. Obiecuję pomodlić się w Pani intencji.

Chodzę ostatnio jak zakochana

Pani Kasiu, dziękuję bardzo za przecudowną książkę. Byłam 22 grudnia o 13:00 w kościele w Lombard, Illinois, gdzie miało być spotkanie, ale ani nie było pani, ani książek. Niby tragedia, a jednak Pan Bóg miał w tym wszystkim swój plan. Podeszłam do znajomego i pytam czy była pani z książką. Odpowiedział, że tak, ale o jedenastej już zostało tylko kilka. Powiedział mi, że był jedną z tych osób, które dostały ostatni egzemplarz. Zapytałam czy mi pożyczy jak przeczyta. Pożyczył od razu, bo pomyślał, że mu dłużej zejdzie z czytaniem. Chwała Bogu!

Książkę przeczytałam w tydzień, oddałam i pragnę ją rozdawać wszystkim i polecać wszystkim. Poprosiłam koleżankę w Polsce, żeby mi kupiła, bo taką książkę warto mieć w domu i warto do niej wracać. Niech Pan Bóg błogosławi. Odkryłam radość, odkrywam ją codziennie. Chodzę ostatnio jak zakochana, zakochana w Panu Bogu. Jeszcze raz dziękuję za te piękne świadectwa i piękne wskazówki. Naprawdę w tej książce jest sekret radości!

Zaczęłam bardziej rozumieć słowo Boże i stosować je w moim życiu

Odkąd nauczyłam się odmawiać brewiarz i czytać Ewangelię na każdy dzień wraz z różnymi komentarzami, zaczęłam coraz bardziej rozumieć słowo Boże i stosować je w moim życiu. Zaczęłam też w ciszy rozmawiać z Jezusem. Dzięki temu poprawiły się moje relacje z przyjaciółmi i bliskimi, bo zaczęłam wybaczać tym, którzy mnie skrzywdzili. Przestałam gniewać się na nich, tylko modliłam się za nich nieustannie zgodnie z tym, że należy kochać swoich nieprzyjaciół. Zrozumiałam, że każdego grzesznika Bóg kocha jednakowo i trzeba nauczyć się akceptować wady innych ludzi, bo każdy z nas je ma. Trzeba też próbować uświadamiać grzecznie, np. że mamy inne zdanie, albo ja bym zrobiła to inaczej. A jeśli ktoś nadal się wymądrza, nic nie odpowiadać i zostawić go z jego myślami i modlić się za niego. Ja z takim człowiekiem rozmawiam w ten sposób, że mówię mu co by zrobił Jezus, gdyby był w takiej sytuacji.

Przez słuchanie słowa Bożego i wypełnianie go w moim życiu, prosząc Jezusa o cokolwiek, nauczyłam się czekać cierpliwie, służąc przez ten czas Bogu, wypełniając z gorliwością moje codzienne obowiązki i pomagając bliźnim. Przestałam się lękać wiedząc, że Jezus jest zawsze blisko mnie.

Kiedy poznałam wolę Boga względem mnie, zaczęłam też działać. Pomimo różnych trudności wszystko zaczęło się układać. Podjęłam naukę w wymarzonym Studium Muzyki Kościelnej pomimo mojego wieku (mam 45 lat). Obecnie gram na pianinie, a za rok zacznę naukę na organach.

Co więcej, kiedyś modliłam się prosząc o dobrego przyjaciela za wstawiennictwem św. Józefa, ale w końcu przestałam o tym myśleć. Po około roku Pan Bóg postawił go na mojej drodze. Byłam naprawdę zaskoczona. Ten przyjaciel jest dokładnie taki, jakiego pragnęłam (chodzi mi o jego charakter i to, że przede wszystkim jest człowiekiem wierzącym). Także wszystkie pragnienia się ziściły. Ale muszę przyznać, że jestem cały czas wierna Chrystusowi i dużo czasu wolnego staram się Mu poświęcić. W tym wszystkim pomogła mi bardzo twoja książka, Kasiu, "Sekret radości". Dziękuję.

Postanowiłam na nowo odbudować moją relację z Panem

Jestem osobą żyjącą blisko Pana Boga. Widziałam wiele dobra, które Pan uczynił, wiele lat byłam też aktywna we wspólnocie, ale przyszedł taki czas, kiedy poczułam, że chcę więcej.

Zmiany zaczęły się od tego, że poznałam w cudowny sposób mojego męża, który szukając Boga, znalazł mnie. Nie jest Polakiem, więc miałam trudne decyzje do podjęcia, wiele walk, ale i wspaniały czas, który otworzył moje serce przez te zdarzenia na przyjęcie słów z książki "Sekret radości". Mieszkamy aktualnie za granicą i to była jedna z przyczyn, że zaczynałam tracić płomień, który do tej pory płonął w moim sercu. Chciałam wrócić tam, gdzie czułam się najbardziej bezpiecznie, gdzie miałam stabilizację, miałam pewność, że Pan Bóg jest, błogosławi i działa; a niestety zaczęłam wątpić, że w ten sam sposób Pan może działać również tutaj, za granicą. „Sekret radości” otworzył mnie na tę zmianę, pomógł odkryć, że jest w tym sens i plan Boży. Twoje świadectwo życia niesamowicie zapaliło we mnie na nowo ten tlący się płomyk, który gasł przez mój brak wiary. Poczułam, że nie chcę już naśladować innych, żyć tak jak oni. To była taka budowla na piasku w moim życiu: przyglądałam się ludziom i zazdrościłam im, chciałam żyć jak oni. Ale nie pomagało mi to wzrastać i iść dalej. Odkryłam, że Pan Bóg rzeczywiście zna mnie lepiej niż ja samą siebie. On wie na co mnie stać, jaka jestem wyjątkowa i jak niesamowitą historię życia wymyślił dla mnie! Dlatego zachęcona treścią Twojej książki postanowiłam na nowo odbudować moją relację z Panem, przestać czekać na zmiany, tylko zmieniać moje życie już dziś, przez modlitwę, bycie przy Panu i również przez docenienie tego czasu, kiedy nie mam pracy. Poczucie bycia bezrobotna jest dla mnie trudne, ale chcę widzieć również w tym sens!

Jestem tak niesamowicie obdarowana przez Pana cudownym życiem, wspaniałym mężem, podróżami. Jestem obdarowana nową drogą, która stoi przede mną otworem, abym mogła odpowiedzieć sobie czego tak naprawdę pragnę, co chcę w życiu robić i odważnie wkroczyć na tę Bożą drogę, prowadzona za rękę przez najpiękniejszą i najmądrzejszą z niewiast - Maryję.

Bóg odpowiedział na moje wołanie

Kasieńko, dziękuję Ci, że odpowiedziałaś mi na pytanie dotyczące mojego cierpienia i braku radości. Podzielę się moim świadectwem. Książkę "Sekret radości" kupiłam rok temu. Przeczytałam ją prawie całą. Utknęłam w jednym miejscu i dopiero teraz, po tak długim czasie, ruszam dalej. Zaskoczyło mnie, że jest to właśnie rozwinięcie tego, co dziś mi odpisałaś w wiadomości! Strona 258, którą czytam, to słowo, że każdy dzień to walka o radość, wytrwanie ... itd. Przez ten rozdział odpowiedziałaś na każdą moją wątpliwość na ten moment mojego życia. Byłaś ustami Boga, który odpowiedział na moje wołanie. Chwała Bogu, a Ciebie ściskam i błogosławię!

Znów powróciła radość!

Dziękuję Kasiu za twój wywiad, który znów mnie podniósł i naprowadził na radość. Miałam spotkanie z bliską osobą, która, dosłownie, wyssała ze mnie całą dobrą energię. Znów pojawiły się we mnie lęki, nerwy, objawy depresji; myślałam, że bez psychiatry się nie obejdzie. I wtedy natrafiłam na Twój wywiad w Internecie, a potem zaczęłam po raz drugi czytać książkę. No i znów powróciła radość! Masz żywe świadectwo działania Boga. Chwała Panu!

Pierwszy raz w życiu poczułam, że Bóg jest ze mną 

Jestem radośniejsza i pogodniejsza

Wczoraj czekałam w kolejce do lekarza, taka raczej wizyta kontrolna, ale parę lat nie byłam na takiej sprawdzającej wizycie ...Lęk, strach, że może jednak coś tam wyjdzie. Lęk wręcz paraliżujący i...wyciągnęłam z torebki Pani książkę (praktycznie co dzień ją noszę w torebce ze sobą) i zaczęłam czytać i ten lęk zmalał, a momentami nawet go nie było. Dodam, że na innej książce nie skupiłabym się. Treści Pani książki nadal we mnie pracują, nadal hasła w głowie pozostały, jak: konsekwencja, radość, Pan chce dla nas jak najlepiej, Pan nakazuje nam dbać o swoje fizyczne ciało. Razem z Pani książką zaczęłam ćwiczyć dwa, trzy razy w tygodniu i nadal to robię – konsekwencja. Zaraża Pani Radością.

Zdrowie moje trochę bardziej stanęło na nogi. Uczę się mojego życia na nowo i wydaje mi się, że jestem radośniejsza, pogodniejsza, cieszę się z "głupotek", a nawet z tego, co negatywne. Po krótkiej chwili smutku zaraz pracuję nad tym, by wyciągnąć z tego pozytyw, radość. Uśmiecham się, bo sama myśl: „książka Pani Kasi”, od razu przywołuje do pionu, by pozytywnie żyć. Czasem się śmieję i nawet chcę zrobić coś szalonego, zwariowanego… lubię wywoływać uśmiech u innych. Temat, który widzę, że za mną chodzi to wyciszenie, spędzenie paru dni na kontemplacji, chęć odcięcia się od świata. Chyba kierunkiem są rekolekcje ignacjańskie.

Pozdrawiam cieplutko i dużo błogosławieństwa życzę.

Bóg ma niesamowite poczucie humoru

Moja historia jest dość przedziwna. Byłam w trudnej sytuacji, nie mogłam znaleźć pracy. Na początku sierpnia zadzwoniłam do przyjaciółki obdarzonej charyzmatem i usłyszałam słowa pokrzepienia. Był to fragment z "Sekretu radości". Poczułam ogromne pragnienie, aby przeczytać tę inspirującą i niezwykłą książkę. Po jej przeczytaniu pomyślałam sobie, czy jest coś, czym Bóg mógłby mnie zaskoczyć? Jakiż to cud ma się zdarzyć w mojej niedalekiej przyszłości? Dzisiaj mija dwa miesiące od usłyszenia o istnieniu "Sekretu radości" i to, co mnie się zdarzyło jest zadziwiające. Bóg ma niesamowite poczucie humoru - jestem doktorantką :)  

Odzyskałam radość

Do moich rąk trafia w bardzo trudnym okresie "Sekret radości", gdy powracałam (można tak powiedzieć) do życia po chorobie. Wszystkie moje przeżycia związane z chorobą (ciężka chemioterapia, przeszczep szpiku, całkowita izolacja w pokoju szpitalnym przez około półtora miesiąca, trudny okres po przeszczepie) spowodowały, że było mi bardzo ciężko wracać do normalnego życia. Trwało to  długo. Czytając książkę Kasi podkreślałam to, co najważniejsze, co chciałabym zapamiętać i wprowadzić w życie. Dzięki Kasi odzyskałam radość, uczę się jej codziennie, wyszłam z zamknięcia i cieszę się, bo odzyskałam odwagę. Z Panem Bogiem buduję pewność siebie i wiem, że w ciszy i ufności jest nasza siła.

Doświadczam radości

Rzeczywiście doświadczam radości :-) Wasze modlitwy są wysłuchiwane.

Mój mały sukces

Chciałabym podzielić się malutkim świadectwem. Otóż od maja zmagam się z silnym lękiem, który nie pozwalał (i nadal jest jeszcze do pokonania) mi samej wyjść dalej niż poza własne podwórko. Od tych kilku miesięcy moje wyjścia na zewnątrz ograniczone są do minimum, to znaczy tylko do pracy, a i to też nie co dzień. I wczoraj, będąc na świeżo po przeczytaniu książki "Sekret radości", powiedzmy, że prawie sama pokonałam drogę do lekarza. Był malutki moment zachwiania, ale od razu przywołałam myśl: "Pan jest ze mną" i udało się :) Chwała Panu. Dla mnie jest to małe zwycięstwo, mój mały sukces.

Dziś też małe zwycięstwo radości. Dziś był dzień, w którym pozwoliłam sobie na odstawienie tabletek na nerwy. Położyłam Pani książkę pod rękę, że w razie potrzeby sięgnę po cudowne cytaty z Pisma, które Pani objaśnia przypominając, gdzie szukać tej siły...dziękuję!

9 miesięcy z Maryją

Chciałam podzielić się tym, co dzieje się w czasie, kiedy od miesiąca jestem w osobistych rekolekcjach w Łonie Maryi. Po pierwsze, 3 osoby z mojego otoczenia zachęciłam do tego i już w sierpniu weszły na tę samą drogę i zaczęły 9 miesięcy z Maryją.

Już po 6 dniach trafiłam na modlitwę uwolnienia, gdzie miało miejsce uwolnienie zniewalających więzi między moją mamą a mną. Okazało się na tej modlitwie, że moje wielkie pragnienie założenia rodziny nie wypełnia się, bo było spowodowane jej zniewoleniem mnie. Kiedy padły słowa, że to ona jest przyczyną, od razu miałam spoczynek i zaczęło się uwalnianie. W tej chwili trwam na modlitwie o dalsze rozerwanie tych więzów, bo to był początek, jak twierdzi mój kierownik duchowy. Wróciłam też w tym miesiącu do modlitwy kontemplacyjnej metodą św. Ignacego, gdzie Pan bardzo dużo do mnie mówi.

Wszystko dostało niesamowitego przyspieszenia. Budzą się też uśpione pragnienia z dzieciństwa o własnym ogrodzie. Jestem miłośnikiem i pasjonatką kwiatów, a w dzieciństwie mama odradzała mi studia ogrodnicze i wszystko zostało we mnie uśpione. Jestem też w Niepokalanowie na comiesięcznych zawierzeniach Jej Niepokalanemu Sercu i zaczęłam się tam czuć jak w domu. Wzmogła się też walka duchowa i obudziły się grzechy, z których myślałam, że już jestem uwolniona. Ale to oznacza dla mnie, że Maryja chce się z nimi ostatecznie rozprawić:)